Büyük Taarruz’un 70’inci yıldönümünde açılan Dumlupınar Şehitliği, Üç Kumandan Anıtı, Milisler Anıtı, Şehit Baba-Oğul Anıtı, Mehmetçik Anıtı, Namazgâh, Şadırvan ve 500 kişilik sembolik şehit mezarlarından oluşuyor. Kenti gezmeye buradan başlayıp bizim için canlarını feda edenlere hürmetlerimizi sunduk… Akabinde da Kütahya Porselen ve NG Kütahya Seramik İdare Şurası Lideri, arkadaşım Sema Güral Sürmeli’nin organize ettiği çok manalı bir kutlamaya katıldık. 30 Ağustos Zafer Bayramı’nın 100’üncü yılı coşkusu kentin her yerinde hissediliyor.
Kütahya, bugün de işletilen varlıklı maden yatakları nedeniyle tarihin her periyodunda ilgi görmüş, geniş ticaret yolları varmış; bu yüzden de pek çok uygarlığın istediği diyarlar olmuş. Hitit, Frig, Roma, Bizans, Selçuklu, Germiyanoğulları ve Osmanlı periyodu uygarlıklarının sonunda Türkiye Cumhuriyeti’ne kavuşmuş Kütahya. Bölgede çabucak her uygarlığın izlerine rastlamak mümkün. Mesela Roma devrinin en büyük kentlerinden olan 120 bin nüfuslu Aizanoi kentinin kalıntıları günümüze kadar ulaşmış. İmparator Hadrian, hâlâ ayakta olan Anadolu’nun en uygun korunmuş Zeus Tapınağı’nı, toplanan arazi vergileriyle yaptırmış.
Dumlupınar Şehitliği
Bu çok düzgün durumdaki tapınağı, 15 bin kişilik tiyatroyu, 13 bin 500 kişilik stadyumu, macellum denen kapalı pazar binasını ve dünyanın bilinen birinci ticaret borsa binasını görmek sahiden de çok etkileyici. Malazgirt Zaferi’nin akabinde 11’inci yüzyılın sonunda Türk uygarlıklarıyla tanışan Kütahya, Germiyanoğlu Beyliği’ne başşehirlik yapmış. Beyliğin başındaki Süleyman Şah, kızı Devlet Hatun I. Murat’ın oğlu Bayezid ile evlenirken Kütahya, Simav, Emet ve Tavşanlı’yı Osmanlılara kızının çeyizi olarak vermiş. Böylelikle bölge Osmanlı’nın olmuş. Kentteki Hıdırlık Mescidi, Yoncalı Hamamı ve Mescidi, Balıklı Mescidi ve Medresesi Selçuklu devrinden bugüne ulaşan eserler. Germiyanoğulları’ndan kalanlar ortasında günümüzde Arkeoloji Müzesi olan Umur-Bin Savcı Medresesi, bugün Çini Müzesi olan II. Yakup İmaret Külliyesi ile İshak Fakih Cami ve Medresesi sayılabilir. Gelelim Osmanlı’dan kalanlara… Aslında kent Osmanlı mimarisinin çok hoş örnekleriyle donatılmış. Kurşunlu, Lala Hüseyin Paşa ve Yıldırım Bayezid Han mescitleri kentin en gösterişli yapıtları. Kütahya’ya gidip de Çini atölyelerini, porselen sanatkarlarının yaptığı koleksiyonları gezmeden dönmek olmaz.
Kütahya Porselen kurucusu Nafi Güral tarafından hazırlanan, içinde 76 bin eser sergilenen Özel Gülsüm Güral Müzesi 6 bin metrekare alana yayılmış. Müzede yalnızca seramik değil, Osmanlı’dan günümüze devlet ve liyakat nişanları, sultanların özel eşyası, savaş aletleri, savunma gereçleri ve özel tasarım takılar üzere kıymet biçilmez eserler sergileniyor. 16 ve 18’inci yüzyıllar ortasında üretilmiş ve yepyenileri dünyaca ünlü müzelerde sergilenen Avrupa porselenleri, Kütahya çinileri, Dolmabahçe ve Topkapı Sarayı porselenleriyle çini panoları müzenin yapıtaşlarını oluşturuyor. Klasik araba ve motosikletler, geçmişten bu yana kahve kültürünü simgeleyen öğeler ve Kütahyalı ünlü ressamların tabloları müzenin kültürel çeşitliliğini yansıtıyor. Doğal güzellikleriyle öne çıkan, kent merkezine 90 kilometre aralıktaki Domaniç’te atılmış Osmanlı’nın temelleri.
Osmanlı devletinin kurucusu Osman Gazi’nin ninesi, Ertuğrul Gazi’nin annesi olan Hayme Ana’nın türbesi kesinlikle görülmeli. Türbeyi II. Abdülhamit yaptırmış. Tabiatın bu bölgeye ne kadar bonkör davrandığını, Domaniç Ormanları, Sarıkız Mesire Yeri, Topuk Yaylası ve Palazoğlu Göleti’ni ziyaret ederek görebilirsiniz. Gitmişken de Oylat Mağarası ve Oylat Şelalesi’ni görmeyi ihmal etmeyin… 3 milyon yıl yaşındaki Oylat, Türkiye’nin ikinci büyük mağarası. Havasının astım ve bronşit hastalığına yeterli geldiği söyleniyor. Bu ortada kaplıcalarıyla da öne çıkan Kütahya’da Simav Eynal Termal Turizm Merkezi, Ilıcaköy, Yoncal ve Kaynarca kaplıcalarının şifalı sularının birçok hastalığa uygun geldiğinin söylendiğini de hatırlatmalıyım
