Yazının en başında belirtmek isterim ki İğneada çocukla tatil için hoş bir seçenek ama yolu güç ve denize girmek istiyorsanız biraz şanslı olmanız gerekiyor. Biz her şeyi göze aldık ve yola çıktık. Bulgaristan’a hudut olan Kırklareli’nin Demirköy ilçesindeki bölgeye İstanbul’dan ortalama üç buçuk saatte varılıyor. Yolda viraj o kadar çok ki dönmekten hem beni hem de Lorin’i otomobil tuttu, hatta Lorin kustu… Yeniden de yol yemyeşil ağaçları ve ayçiçeği tarlalarıyla görsel bir şölen sunduğundan içimize bol pak hava çekip moral bozmadan seyahatimize devam ettik.
Lorin, lüks kamp fikrini çok sevdi.
İğneada o denli Alaçatı, Bozcaada üzere dar ve renkli sokakları, taş meskenleri filan olan bir köy değil. Tabiatta olmayı seviyorsanız, türlü yeşili bir ortada görmek, ormanda yürümek size düzgün geliyorsa gitmeniz gereken bir yer. Karadeniz kıyısı olduğundan denizi çoğunlukla dalgalı. Biz sabah erkenden gitmemize karşın giremedik. Sakinken yakalayanlarsa anlata anlata bitiremiyor denizinin hoşluğunu. Gelelim bölgenin kalbi niteliğindeki longoz ormanlarına… Biz longozun çabucak gerisinde glamping yani daha lüks kamp imkânı sunan Longosphere’de konakladık. Çocukla kamp tecrübesi için glamping denen konforlu çadırlar güzel bir başlangıç. Kaldığımız tesisin içinde bir havuz da vardı.
Ormanın ortasında havuza girmek ve akşamları yakılan ateş Lorin’in en çok sevdiği şeyler oldu. Gündüzleri bile “Anne ateşi yakmışlar mı, bir bakalım” diye beni daima bar alanına götürdü. Tatil bittikten sonra da günlerce “Biz ormana gittik, kamp yaptık” diye her önüne gelene anlattı. Tesis oda/kahvaltı hizmeti sunuyor fakat gün uzunluğu restoranında yemek servisi var. Her şey nitekim çok hoştu. İçeride hem yetişkinler hem de çocuklar için macera parkuru da mevcut. Günübirlik girmek mümkün. Çocuklu aileler tesisi doldurduğundan Lorin pek çok arkadaş buldu ve ben de epey rahat ettim.
Doğayla kucaklaşma
İğneada’da denize girmek dışında yapılacakların başında tabiatla kucaklaşmak geliyor. Longoz Ormanları Ulusal Parkı bu manada birinci durağınız olabilir. İster rehber eşliğinde isterseniz kendi başınıza ormanı keşfe çıkabilirsiniz. İçinde 5 farklı göl, 544 çeşit bitki, onlarca hayvan tipi var. İsteyenler Mert Gölü’nden kano cinsiyle longoz ormanlarını keşfedebiliyor. Biz gittiğimizde tekrar rüzgâr nedeniyle kano cinsleri durdurulmuştu. Can yeleği giymek şartıyla çocukları da kanoya alabiliyorsunuz. Ayrıyeten tekrar orman içinde bisiklet, safari ya da ATV cinsleri var. İğneada’da yapılacaklar çok değil. Hoş birkaç saat geçirmek için Limanköy tarafına gidebilirsiniz.
Otomobille merkeze 5 dakika arada. Gittiğinizde ‘Uğur’un Yeri’ isimli yerde kahvaltı etmenizi tavsiye ederim. Tam kararında bir serpme kahvaltı sunuyorlar. Bahçesinde tavukları, kedisi, köpeği olan, sıcak ve samimi bir yer. Kahvaltıdan sonra Fransız Deniz Feneri’ne geçmek keyifli oluyor. Fenerden günbatımı da hayli etkileyici. Lorin’e deniz fenerinin fonksiyonunu anlatmam uzun sürdü lakin görüntüye karşı oturmak zevkli oldu. Akşam yemeği için tavsiye edeceğim bir restoran da Limanköy’e giderken kıyı üzerindeki Rota Balık. Kumların üzerine kurulan masalarda yemek çok hoş, üstelik çocuklar da akşam saati bir kere daha kumların tadını çıkarıyor. Çiftlik hayatını, hayvanları sevenler ve ekolojik doğal ömür çiftliği tecrübesi yaşamak isteyenler için bir diğer alternatif de Sisli Vadi’yi ziyaret etmek ya da orada konaklamak olabilir.
Orman içinde, çiftlik hayvanlarıyla iç içe, yanında dere akan, içinde yapay bir göleti olan kocaman bir çiftlik. Biz kahvaltı etmeye gittik. Lorin burada oğlak sevme bahtını yakaladı ve orada olduğumuz tüm müddet boyunca “Çüçük çeçi annesine kavuştu mu, bir bakalım” diye beni çekiştirip durdu. Çiftlikte kaz, tavuk, koyun, keçi, ineklerin beslendiği büyükçe bir alan var. Gündüzleri hayvanlar otlamaya çıkıyor, akşam günbatımı saatlerinde ahırlarına dönüyorlar. İşte o sırada hepsiyle haşır neşir olabiliyorsunuz. Çiftliğin çoban köpeği Sultan, keçileri sevmenizi kıskanıyor ve onunla oynamanız için çabucak yanı başınızda bitiyor. Hiç yanımızdan ayrılmadığı üzere dönüş saatinde bizi kapıya kadar uğurladı Sultan. Burada farklı stilde inşa edilmiş 12 mesken, çadır ve karavanlılar için de kamp alanı mevcut.
Yarasaların meskeni
Yapılacak son aktiviteyse dönüş yolunda Dupnisa Mağarası’na uğramak. Lorin uyukladığı için ben burayı tek başıma gezmeye karar verdim, inmesi hoş lakin üst çıkarken pişmanlık yaratacak merdivenleri var. Kış ayları yarasaların üreme devri olduğundan mağara altı ay ziyarete kapatılıyormuş. Bu mevsimde de mağara ışıklandırılmış olmasına karşın yarasaların yaşadığı yerler karanlık tutuluyormuş. Ben yarasa bilgisini aldıktan sonra şöyle bir bakınıp sakin sakin indiğim merdivenleri koşarak geri çıktım diyebilirim. Tabiatla haşır neşir olanların seveceği bir aktivite.
